<>Αγάπη, αξιοπρέπεια, αξίες κι όλα τ’ άλλα, απ’ την Ελλάδα λείπουν, εδώ και τόσα χρόνια. Μας πήραν κάθε μόρφωση και κάθε ευαισθησία, κι στη ζωή ανέραστοι, λουζόμαστε αδικία. Μας κυβερνούν τα πάθη μας, επλήθυναν τα λάθη μας, τα ζώα είναι πιο ευγενικά και οι άνθρωποι αγρίμια. Και είναι φοβερότερο απ’ όλα πιο πολύ, πως κι ο φτωχός ‘χαλάστηκε’ και άρπαγας είναι τώρα. Ο πλούσιος τον πλούτο του μπορεί να προσκυνά και ο φτωχός τη φτώχεια του έκανε εργαλείο. Έτσι λοιπόν δεν βλέπουμε καμία ευκαιρία, να νοιώσουμε όλοι άξιοι, χωρίς ανάγκη ‘πλούτου’. Μα την Αλήθεια ‘πλούσιος’ δεν είναι όποιος τα έχει, ‘πλούσιος’ είναι όποιος φρονεί, πως του αρκούν αυτά που έχει. Ιωάννης <>